Hoi iedereen
Vandaag begon zoals steeds vroeg maar ditmaal met een
fantastisch uitzicht en een flauw zonnetje dat zachtjes door het venster kwam
piepen. Na een ontbijt uit het beste buffet ( onze koelbox ) te vinden
vertrokken we weer. Natasja stelde voor om langs de Scenic Byway 12 te rijden,
iets langer dan de directe route maar vele malen mooier. Dat deze route bezaaid
was met vee stond echter nergens vermeld. Het vee was echter zo statisch als
het BAM-tracé dus veel zorgen moesten we ons hier niet om maken. De konijnen
die verstopt zaten in het lange gras waren zorgwekkender.
Op het exacte moment dat die ene wagen per uur langskomt
oversteken daar moet je toch al enige moeite voor doen. Het eerste konijn werd
vlot ontwijkt met een slinger-manoeuvre en geraakte heelhuids terug aan de kant
van de weg. Maar nog geen tien meter verder besloot een tweede bunny het te
proberen. We keken elkaar in de ogen en er bleek toch iets van een chicken in
het konijn te zitten. Hij gaf het op en keerde verslagen terug naar het gras
naast de weg ! Victorie ! En dat zonder bloedvergieten.
Na 2,5 uur kwamen we aan in Bryce Canyon dat voor zover ik
wist wat op Arches zou lijken. De weg naar het bezoekerscentrum stond vol met
borden dat er weinig tot geen parking in het park beschikbaar was.
Onverschrokken reden we door vastbesloten dat ene plaatsje te vinden. We
besloten onze wandeling te starten aan Sunset Point. Naast een picknickgebied
konden hier ook meerdere trajecten gestart worden. We besloten alle 3 de
wandelingen aan elkaar te breien en zo alle belangrijke uitzichtpunten mee te
pikken.
Tijdens deze 2 uur durende wandeling kwamen we verschillende
uitzichtpunten tegen die allemaal een naam hadden die van veel fantasie
getuigd. Zie bv. Thor’s Hammer, Two Bridges, Peekaboo Loop Trail, Queen
Victoria en Inspiration Point. De laatst vond ik vrij ironisch gezien de
overige namen die in het park gebruikt worden. De fun zit hem in de details :)
Na deze zware tocht waren we beiden vermoeid en besloten we de overige
uitzichtpunten op de Amerikaanse manier te bezoeken. In de auto met de airco
volledig opengedraaid dus. Ondertussen vonden we nog de tijd om onze lunch naar
binnen te werken al relaxend in onze tuinstoeltjes.
Moe en voldaan trokken we naar ons hotel om een nodige
douche te nemen. Om 3u in de namiddag bleek onze kamer nog niet klaar te zijn !
Ja, toch zeker tot 4u nog wachten… We besloten dan maar het zwembad te gaan
zoeken, bleek dit aan de overkant van de baan te liggen in een ander hotel. Sharing
is caring zeggen ze wel eens. Hier vonden we tevens een leuke diner waar we
later die avond gingen eten.
Na een douche stoken we de straat weer over naar de Canyon
Diner. Dit eveneens op de Amerikaanse manier: in de auto, met airco. We voelen
ons al meer thuis hoe meer tijd er verstrijkt. Ik nam de Western Burger en
Natasja de Hallibut Fishbasket. Het smaakt hemels na onze lange dag!
Morgen weer iets om naar uit te zien: Angels landing in Zion
National Park.
Michael
