Vandaag was de rit niet zo lang dus sliepen we nog eens
lekker uit tot wel 7 uur. Na wat inpakken en ontbijt vertrokken we tegen 8u
naar Salt Lake City. Ongeveer 320 miles recht op recht. Helaas stonden we na 10
minuten al stil… Bleek dat er voor ons een ‘ wrecker ‘ stond, na 20 minuten
konden we deze passeren en buiten een stilstaande truck konden we niet zien wie
het aan zijn wrekker had.
Door het wachten en het hoge aantal uren dat we reeds in de
auto zaten evolueerden ons gesprekken naar nieuwe hoogten. Volgens Natasja
stond King Robert van Game Of Thrones het verkeer te regelen na het ongeval. Waren
twee kleine dino’s van een van de vorige hotels ‘per ongeluk’ in haar handtas
gesprongen. Best boeiend voor ze aan een kleine aanval van powernapping ten
onder ging.
Rond half 2 kwamen we in Salt Lake City aan en de
temperatuur lag er 45 garden (Farenheit) hoger dan deze ochtend in Yellowstone.
Lekker warm dus :) Na ons te installeren op de kamer vertrokken we naar het
befaamde Temple Square. Althans dat was de bedoeling, we parkeerden er bij een
lokaal shopping center met een gunstig tarief. Op aanwijzing van Natasja gingen
we op expeditie in ‘ de hood ‘. We passeerden een lokaal geruïneerd park met
hoopjes lokale hangjongeren, bedelaars en wannabe-gangsters. Na wat gezoek
vonden we toch iemand die er betrouwbaar genoeg uitzag om de weg te vragen.
Bleek dat we een aantal blocks uit de richting zaten. Met vernieuwde moed
liepen we verder in de hitte en na ongeveer 30 min vonden we Temple Square.
Bij het binnenkomen werden we enthousiast onthaald door 2 mormoonse
meisjes met beide een vlag (Van hun thuisland ?) opgespeld. Dit bleek het
lokale uniform te zijn van de vrolijke vrijwilligers. Deze kon je bij elk
gebouw, fontein en zitbankje terugvinden met altijd dezelfde vragen. How are
you ? Where are you from ? Where is that ? Tjah Belgium is hier nog niet zo
bekend maar wafels en chocolade helpen altijd. Na een lang gesprek met een
gepensioneerde farmer van plattelands Utah hielden we het voor gezien. Best
mooi maar de geforceerde smalltalk werd ons ( vooral mij ) wat teveel.
Aan de overkant vonden we een klein maar gezellig winkelcentrum
waar Natasja eindelijk een gepaste bikini vond ! Succes :) Na een gezonde
smoothie wandelden we naar onze auto terug. Op weg naar de volgende keten op
onze must-visit-list tankten we nog eens vol. Tijdens de rit naar Outback Steak House
moesten we nog alles dichtgooien voor een gestoord geval dat het rode licht aan
zijn kant als een suggestie beschouwde. Vijf minuten later konden we ons rustig
neerzetten en de menu’s bekijken. Ik nam de Victorian filet mignon met Honey
Mustard salade en Aussie fries (frietjes met kruidenmix ) erop. Natasja ging
voor de ribbetjes met bbq saus. We verwachten ons beide weer aan gigantische
proporties maar bleek dat hier de porties toch iets minder overdreven
waren. Moe en voldaan vertrokken we weer
naar het hotel om nog even te gaan zwemmen en dan van een welverdiende
nachtrust te genieten.
Michael
Het weer: bij het vertrek in Yellowstone rond het vriespunt,
in Utah rond de 30 graden…
