Hoi !
Vandaag begon vroeg voor ons want we hadden een lange
afstand te overbruggen. Ongeveer 400 mijl en de staatsgrens tussen Californië
en Arizona over. De wekker ging om kwart na 5 en we sprongen beide gelijktijdig
ons bed uit. Het 1ste nationale park lang ons immers op te wachten:
De Grand Canyon ! Maar eerst nog langs Seligman een pittoresk stadje langs de
legendarische route 66, een kleine omweg maar we hadden het er zeker voor over.
Na ongeveer 1 uurtje rijden hadden we onze 1ste
tegenvaller. Wegomlegging :( Na onze gps verbaal wat te misbruiken en bedreigd
te hebben kregen we de route die ons het minste tijdverlies (45 min) zou
opleveren op het scherm. Alternatieve routes in Amerika… het is eens wat anders
dan de volgende afslag van de ring nemen. Lichtjes verveeld vervolgden we onze
weg en verlieten we de autostrade. Na ongeveer 20 min door de meest
afwisselende landschappen (Trailerpark + trailertrash, lege velden, stadjes die
volledig langs het baanvak lagen) kwamen we tot de vaststelling dat deze route
ook afgesloten was. Naast het informatieve bord (dat wat mij betreft wat
vroeger had mogen staan) stond ook een cruiser van de lokale gendarmerie
geparkeerd. Bij nadere inspectie bleek de man helemaal uitgeput na een grondig
onderzoek van een doos Dunkin Donuts…
Daar we de slaperige arm van de wet niet wilden storen
keerden we terug naar de autostrade om nog wat verder te rijden daar via een andere
highway ons geluk te beproeven.
Onze volgende stop was een XL Walmarkt om voor Natasja die
last had van een geïrriteerd oog een zalfje te halen. Dat kan hier immers daar
er in de winkel een hele apotheek te vinden is. Kwestie van een groot gamma aan
producten en diensten aan te bieden en je niet te ver te moeten verplaatsen.
Luie jongens die Amerikanen maar best handig ;-) We vervolgden onze weg nu al
ongeveer 2u later dan gepland. Door het vroege opstaan en daar ik al enkele
uurtjes had gereden was het nu de beurt aan Natasja ( die er al enkele
powernapjes op had zitten ) om achter het stuur plaats te nemen.
Voor haar ook de eerste keer in een automaat en buiten wat
tegenderechtsekantplak-itis ging het haar vlot af. Net op tijd voor de start
van ons ritje over route 66 !
Het was een leuk ritje door afwisselende landschappen die er
buiten ons vrij verlaten bijlagen. We voelden ons net zoals de pioniers van
vroeger die van de ene kant van de VS naar de andere probeerden te geraken (gps
, landkaart en koelbox buiten beschouwing gelaten). Na in het midden terug te
wisselen van chauffeur kwamen we aan in Seligman en moesten we vaststellen dat
het dorpje toch wat te toeristisch was voor onze smaak. Na enkele foto’s en een
korte picknick reden we door naar wat Natasja omschreef als ‘ de put ‘.
Onderweg spoelden we een aantal keer bijna weg door lokale
onweersbuien maar uiteindelijk wisten we toch ‘ de put ‘ te bereiken. Elke
verwachting werd gewoon weggeveegd door het magistrale uitzicht ! Een waar
wonder van de natuur dat iedereen die de kans heeft zou moeten bezoeken. We
spendeerden de volgende uren met rondwandelen, foto’s trekken en met ontzag in
de verte staren.
Met tegenzin stapten we terug de auto in om naar onze
slaapplaats in Flagstaff te rijden. Natasja nam het stuur en ik de laptop,
kwestie van op een deftig uur erin te kunnen kruipen. Morgen immers weer een
dag vol met nieuwe uitzichten en avonturen! Onderweg werden we nog overvallen
door een stortbui die het zicht beperkte tot ongeveer 2 meter voor de auto.
Natasja reed ons veilig door de zondvloed ik typte rustig dit verslag uit en gooide
af en toe een verdwaalde vis die op onze route terecht kwam terug de stroom in.
(grapje)
Michael
Het weer: Afwisselend! Van regen naar zonneschijn en terug :)
Aantal foto's: 335
Geen opmerkingen:
Een reactie posten